- tutqun
- пленный, пленник
Узбекско-русский словарь . 2013.
tutqun
Смотреть что такое "tutqun" в других словарях:
tutqun — sif. 1. Batqın, batmış, batıq (səs haqqında). Mərsiyəxan . . bir neçə nərə çəkib, tutqun səsi ilə çığırdı. Ç.. Tutqun kal səsilə telefon yenə; – Dur gəl, sözüm vardır! – deyir Hüseynə. M. R.. 2. məc. Qəmli, kədərli, məyus, pərişan, qəmgin,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
buludlu — sif. 1. Buludla örtülmüş, buludla qaplanmış; tutqun. Buludlu hava. – Qatar Sumqayıtdan ötüb sürətini artıranda, buludlu səmada tutqun görünən günəş aşağıya enməkdə idi. M. C.. 2. məc. Qəmgin, kədərli, tutqun mənasında. <Nəbi kişinin>… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
açıq — sif. 1. Qapalı olmayan, örtülü olmayan. Açıq pəncərə. Açıq qutu. Açıq kitab. – Səhər Sona yuxudan ayılıb medalyonu açıq z. gördü. N. N.. // Qıfılsız, bağlı olmayan. Açıq şkaf. Açıq qapı. 2. Örtüksüz, üstü örtülü olmayan, damı olmayan. Açıq səhnə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çiy — sif. 1. Bişməmiş, bişirilməmiş, qaynadılmamış. Çiy ət. Çiy süd. Çiy su. Çiy kərpic – palçıqdan tutulmuş, bişirilməmiş, xam kərpic. Bina çiy kərpicdən tikilmiş və ağardılmışdı. M. İ.. // Yaxşı bişməmiş, yarıbişmiş, ala bişmiş. Xörəyin əti çiydir.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dumanlı — sif. 1. Dumanla örtülü, duman bürümüş. Dumanlı hava. Dumanlı göy. – Payızın dumanlı bir günü idi. A. Ş.. Mən bir aşiqəm ki, bu çaldığım saz; Dumanlı dağlara səs salacaqdır. Ə. C.. Səsləyir yurdumun şeri, zinəti; Zirvəsi dumanlı o dağlar məni. M.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qara — 1. 1. sif. Bütün rənglərin ən tündü, ən tutqunu; his, kömür rəngi (ağ ziddi). // sif. Bu rəngdə olan. Qara boya. Qara saç. Qara at. Qara kostyum. – <Musanın nəvəsi> qara papağını qoydu, əlinin pəncəsi ilə bir az qabağa basdı. Qant.. // sif … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qaşqabaqlı — sif. Acıqlı, hirsli, tutqun üzlü. <Sərxan> gələndə ən qaşqabaqlı adamların belə dodağı qaçırdı. M. İ.. <Tükəzban> əvvəlki kimi qaşqabaqlı z. gəlib öz yerində oturdu. B. T.. <Yalıncaq bəyin> üst başı toz torpaq içində, özü . .… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
solğun — sif. 1. Rəngi qaçmış, rəngi solmuş, soluq. Solğun çöhrə. – <Ovçunun> solğun dodaqları əsir, bir birindən xeyli aralı olan qövsəbənzər qaşları çatılmışdı. M. Rz.. <Mahmudun> solğun sifəti qızarmışdı. S. Vəliyev. // Təravəti getmiş,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tutqunluq — is. 1. Buludluluq, dumanlılıq; tutqun havanın, göyün vəziyyəti. Göyün üzünü qar havasına məxsus bir tutqunluq bürümüş, şiddətli küləklə qar yağırdı. S. H.. Hər tərəf yaş, duman kimi boz bir tutqunluq içində idi. M. C.. 2. Batqınlıq, batıqlıq,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yarımkölgə — is. Çox sıx olmayan kölgə, zəif işıqlanmış yer. Yarımkölgədə oturmaq. // Kölgəyə oxşayan şey. Günəş ləkələri əsasən çox tutqun nüvədən və onu əhatə edən az tutqun yarımkölgədən ibarətdir. R. Hüseynov … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
burusux — I (Zəngilan) əyri. – Bu ağaşdan mil olmaz, çox burusuxdu II (Cəbrayıl, Zəngilan) tutqun (hava haqqında). – Böyün hava yaman burusuxdu (Zəngilan) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
